Pauluskerk

De Pauluskerk werd rond 1385 gebouwd en was tot 1580 een rooms-katholieke kerk, het is een rijksmonument. Ze is gesitueerd op een hoger gelegen punt van het centrum van Baarn, aan de Brink. De toren met een hoogte van 43 meter staat naast de middenas van de kerk. De toren bevond zich oorspronkelijk wel in het midden van het schip, maar na de verbouwing in de zeventiende eeuw kwam de toren uit het midden te staan. In de toren bevinden zich op de begane grond en de tweede verdieping cachots, die tot 1900 gebruikt werden om zwervers en landlopers tijdelijk onder te brengen. De door de Duitse bezetting (1940-’45) gestolen klok dateerde uit de zestiende eeuw. Op de huidige grote klok staat de tekst ‘Door Duitse dwinglandij ging d’eerste klok verloren / Uit burgerzin werd ik, de tweede, thans geboren’. Het carillon heeft 44 klokken, die meestal via een computer bestuurd worden, maar ook geregeld met de hand worden bespeeld.
In de zeventiende eeuw kwam er een overhuifde hofkerkbank, speciaal voor stadhouder Willem III die op Soestdijk woonde. Boven de bank prijkt het door de familie Oranje-Nassau gevoerde wapen met als onderschrift de spreuk van de Orde van de Kouseband: Honi soit qui mal y pense. Voor de preekstoel staat de doopvont van Namense steen.
De doopvont is vermoedelijk ongeveer 600 jaar oud. Bij de Reformatie in de kersttijd van 1580 werd de doopvont, samen met de altaren en de beelden, uit de kerk verwijderd. Bij de verbouwing van de kerk in 1888 werden voor het portaal aan de westgevel de voet en de helft van de kuip van de oude doopvont aangetroffen. In 1975 werd aan de westkant, bij de consistoriekamer, de andere helft gevonden. Van de beide stukken werd weer één geheel gemaakt en in april 1976 kon, na bijna vier eeuwen, de herstelde en herplaatste doopvont opnieuw in gebruik worden genomen. De achthoekige doopvont is versierd met vier koppen, vermoedelijk het symbool van de vier stromen van het paradijs, namelijk de Eufraat, de Tigris, de Nijl en de Ganges.